بررسی ارتباط بین سطح فعالیت عضلات شکمی و شاخص‌های درد، ناتوانی و ترس از حرکت طی تکالیف پاسچرال ایستاده در زنان مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی

سابقه و هدف: به‌نظر می‌رسد که ترس از حرکت نقش بسزایی بر تغییر سطح فعالیت عضلات عمقی تنه افراد مبتلا به کمردرد دارد. این در حالی است که تا به‌حال مطالعه‌ای به بررسی ارتباط بین سطح فعالیت عضلات عمقی تنه با شاخص میزان ترس از حرکت نپرداخته است. هدف از مطالعه حاضر بررسی ارتباط بین سطح فعالیت عضلات شکمی و شاخص‌های درد، ناتوانی و ترس از حرکت طی تکالیف پاسچرال ایستاده در زنان مبتلا به کمردرد مزمن بود. مواد و روش‌ها: از 44 داوطلب مبتلا به کمردرد خواسته ‌شد که بر روی سطوح دستگاه تعادل بایودکس، تعادل خود را حفظ نمایند. به‌طور هم‌زمان داده‌های اولتراسونوگرافی جهت اندازه‌گیری ضخامت عضلات شکمی ذخیره و به‌شکل آفلاین پردازش ‌گردید. شدت درد، سطح ناتوانی و ترس از حرکت نیز توسط مقیاس‌های معتبر مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته‌ها: همبستگی معنی‌داری بین درصد تغییر ضخامت عضلات سطحی و عمقی شکمی و نمرات مقیاس شدت درد و پرسش‌نامه ناتوانی در افراد وجود نداشت. در حالی‌که بین درصد تغییر ضخامت عضلات عمقی شکمی در شرایط سطح پویایی حداکثر و مقیاس ترس از حرکت تمپا همبستگی معنی‌دار و معکوسی وجود داشت (05/0P<)، اگر چه این همبستگی ضعیف بود (32/0- -36/0-=r). نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد که افزایش میزان ترس از حرکت بر کاهش سطح فعالیت عضلات عمقی شکمی افراد کمردرد اثر معنی‌داری خواهد داشت. وجود این ارتباط اهمیت انجام تمرینات شناختی-رفتاری و کنترل میزان ترس از حرکت افراد مبتلا به کمردرد بر بهبود عمل‌کرد عضلات عمقی شکمی را نشان می‌دهد